Praktyki językowe

21.03.2014

Praktyki językowe Kurdów tureckich jako forma obrony tożsamości kulturowej

Karol Kaczorowski

Zdaniem wielu badaczy i badaczek język jest jedną z najważniejszych składowych tożsamości i jednym z najbardziej wyraźnych markerów etniczności. Jednocześnie już od w czasach starożytnych miało miejsce przemieszanie podziałów językowych i etnicznych, a kwestie przyporządkowania etniczności ze względu na język budzą współcześnie wiele kontrowersji, zwłaszcza w przypadku grup roszczących sobie prawo do politycznego samostanowienia. Pierre Bourdieu oraz przedstawiciele studiów postkolonialnych podkreślają rolę języka w sprawowaniu władzy (zarówno tej symbolicznej jak i fizycznej). Językoznawstwo oraz socjologia języka podkreślają dystynktywne cechy związane z członkostwem w danej grupie społecznej, toteż nawet w obrębie homogenicznej etnicznie społeczności możemy mieć do czynienia z wieloma socjolektami. Kurdowie tureccy wydają się grupą szczególnie doświadczoną wymienionymi procesami, również ze względu na wieloletni nakaz posługiwania się językiem tureckim.

Wykład dotyczył będzie praktyk językowych tureckich Kurdów czynionych w ramach języka tureckiego, które są pewnego rodzaju formą obrony tożsamości etnicznej. Wychodząc od ogólnych teorii języka w antropologii kulturowej i badaniach nad etnicznością, przedstawiona zostanie dosyć skomplikowana heterogeniczność języków kurdyjskich, następnie pokrótce omówiona zostanie stosunkowo nowa polityka językowa Kurdów. Na koniec przedstawione zostaną przykłady owych praktyk, które zostały zinterpretowane jako forma kłusownictwa znaczeń na języku tureckim. Inspirację wykładu stanowią wnioski z badań prowadzonych w Kurdystanie Północnym w lecie 2013 roku.Na koniec wystąpienia wysunięte zostaną problemy będące zaproszeniem do dyskusji.