Bez pisma i bez wyraźnego głosu.

28.02.2014

Bez pisma i bez wyraźnego głosu. Edwarda Noela „utekstowienie” Kurdystanu - perspektywa roku 1919 roku.

dr Marcin Rzepka

Konferencje, porozumienia i układy zawierane po I wojnie światowej rozbudził nadzieje Kurdów na utworzenie własnego państwa. Ożywiły przy tym dyskusje o Kurdystanie - postulowanej przestrzeni politycznej z jasno wyznaczonymi granicami. Mieliby ją zamieszkiwać nie tylko Kurdowie, ale i inne ludy – Ormianie i Asyryjczycy, z którymi dzielili oni miejsce życia, walki, współpracy już przez wieki. Jako taki Kurdystan stał się przedmiotem kalkulacji politycznych Brytyjczyków. A przy tym pociągał za sobą konieczność opisu realiów społecznych, etnicznych, politycznych, kulturowych, konieczność zebrania „wyobrażeń” tworzonych przez mieszkańców na temat zamieszkiwanego przez nich regionu. Powstałe wówczas raporty Noela dają doskonałe wyobrażenie na temat realiów panujących w Kurdystanie zaraz po I wojnie światowej. W pewnym stopniu są również próbą upodmiotowienia Kurdów, którzy zdaniem Noela przez wieki byli margnializowani – „without a written language and without an articulate voice” – jak sam powiada.